اثر یک دوره برنامه‌ی تمرینی پیلاتس بر افسردگی و برخی کارکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در زنان سالمند

تحقیق حاضر با هدف سنجش تأثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر افسردگی و برخی کارکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در سالمندان انجام شد. تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون بود. نمونه‌ی تحقیق 30 زن سالمند با محدوده‌ی سنی 62 تا 80 سال بودند که در سال1390 به مرکز توانبخشی سالمندان شهرکرد مراجعه کردند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برای ارزیابی افسردگی از فرم کوتاه افسردگی سالمندان، تعادل از آزمون‌های دسترسیعملکردی و زمان‌داربرخاستنوبرگشتن و برای ارزیابی سرعت راه‌رفتن از آزمون 10 متر راه رفتن استفاده شد. گروه تجربی به مدت 12 هفته در تمرینات پیلاتس شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از روش کواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد تمرینات پیلاتس باعث کاهش 801/19 درصدی افسردگی در گروه تجربی شد. در سرعت معمولی (218/9 درصد) و حداکثر سرعت (055/9 درصد) راه‌رفتن گروه تجربی افزایش معناداری به‌دست آمد. همچنین پیشرفت معناداری در تعادل ایستا (703/16 درصد) و تعادل پویا (263/7 درصد) مشاهده شد. اما تفاوت معناداری بین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه کنترل مشاهده نشد. لذا به نظر می‌رسد تمرینات پیلاتس می‌تواند در کاهش افسردگی، بهبود تعادل ایستا و پویا و سرعت راه‌رفتن زنان سالمند، مؤثر باشد.